Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Επικρατεί μια σύγχυση

Από την στιγμή που είσαι δεμένος με τον μητρικό δεσμό, μέσα στην κοιλιά της μητέρας σου, όλοι οι άλλοι διαμορφώνουν το μέλλον σου. Ο καθένας από το οικογενειακό σου περιβάλλον, θέλει να γίνεις κάτι άλλο, κάποιος σπουδαίος δικηγόρος, ένας αναγνωρισμένος ποδοσφαιριστής.
Τελικά μεγαλώνεις. Όλοι γύρω σου, όπως οι γονείς σου ή οι παππούδες σου σε παροτρύνουν να πραγματοποιήσεις ένα όνειρο, ίσως το δικό τους που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να το υλοποιήσουν.
Έρχεται η στιγμή που προβληματίζεσαι και δέχεσαι καταιγισμό ξένων ονείρων, ονείρων όμως που δεν συμφωνούν πάντα με τα θέλω σου. Πηγαίνεις σχολείο, μαθαίνεις πολλές πληροφορίες για την ιστορία, την θρησκεία, τον κόσμο των μαθηματικών. Ποιος θα σου μάθει όμως για τον κόσμο που σε περιμένει; Μαθαίνεις μόνος σου με τις διάφορες εμπειρίες της καθημερινότητας. Καλύτερα όμως μαθαίνεις όταν τελειώνεις την σχολική σου ζωή και ακολουθείς τον δρόμο που έχεις επιλέξει ή μάλλον τον δρόμο που επέλεξαν για εσένα.
Δίνεις εξετάσεις όλα τα χρόνια που πηγαίνεις στο σχολείο, δίνεις εξετάσεις για να διαπιστώσουν πόσο καλά αποστηθίζεις ή πόσο καλά έχεις εξασκηθεί ώστε να λύνεις ασκήσεις. Το τέλος της σχολικής σου ζωής, το καθορίζουν οι Πανελλήνιες. Οι εξετάσεις από τις οποίες εξαρτάται το μέλλον της ζωής σου.
Άλλοι κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα, άλλοι πάλι κάνουν τα όνειρα των γονέων τους πραγματικότητα και άλλοι απλά απέτυχαν στις εξετάσεις. Αυτό συνεπάγεται με την αποτυχία στην ζωή τους, εφόσον έτσι έχει καθιερωθεί να χαρακτηρίζονται τα άτομα που δεν πέρασαν σε κάποια σχολή.
Σπουδάζεις, ψάχνεις για δουλειά(;) και τελικά δεν μπορείς να δουλέψεις πουθενά, γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Έπειτα απογοητεύεσαι και αναρωτιέσαι τι θα κάνεις; Πως θα ζήσεις; Αυτά τα ερωτήματα όπως και συνεπακόλουθα τους υπάρχουν πάντα, όταν δεν έχεις εισόδημα, και απαντώνται με την σύγχρονη μόδα. Σύγχρονη μόδα λοιπόν είναι να φεύγεις από την πατρίδα σου, η οποία δεν μπορεί να σε κρατήσει. Οι νέοι κάθε φορά και περισσότεροι μεταναστεύουν από την Ελλάδα στο εξωτερικό, για να επιβιώσουν, για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον και για να βρουν δουλειά. Ποιος εγγυάται όμως αυτό το "καλύτερο μέλλον"; Καλύτερο μέλλον είναι να αναγκάζεσαι να φύγεις από την χώρα σου, ώστε να βρεθείς σε άλλη χώρα ψάχνοντας δουλειά; Καλύτερο μέλλον είναι να αφήνεις την οικογένεια σου ή τους φίλους σου; Ή μήπως και αυτά συμπεριλαμβάνονται στο καλύτερο μέλλον που υπόσχονται οι άλλες χώρες;
Με την πάροδο των χρόνων η Ελλάδα αδειάζει από τα δικά της παιδιά και γεμίζει μετανάστες οι οποίοι αναζητούν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή στην χώρα μας, στην χώρα που δεν μπορεί να κρατήσει τα ίδια της τα παιδιά, και τα διώχνει, επειδή υπάρχει ανεργία.

Με εκτίμηση
Μαρτσούλη Λυδία
Μαθήτρια

5 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για το κείμενό σου, Λυδία. Ρεαλιστικό, ωραία αποτυπωμένο και αποτελεί σίγουρα τροφή για σκέψη στη σύγχρονη πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. παιδι μου ακουλουεισε τα ονειρα σου θα ειμαι παντα διπλα σου με κανεις περηφανη γινε ευτυχισμενη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. στο σαπιο συστημα που ζουμε,με τα λαμογια που μας κυβερνουν,πραγματικα ντρεπομαστε εμεις οι μεγαλυτεροι που επελεξαμε να μας κυβερνουν τετοιες (κοπριες),βουτιγμενοι στις υποσχεσεις,στο ψεμα και στην (μαρμιτα)! Ομως και εμεις στην ηληκια σου ειχαμε ονειρα και προσδοκιες,οι οποιες θαφτηκαν στην εφηβικη μας ηληκια! Ειμαστε και εμεις θυματα της ιδιας καταστασεις,μη μποροντας να βοηθησουμε τα παιδια μας,αλλα και κατηγορηματικα ενοχοι,διοτι μας γαλουχισαν ετσι,ουτως ωστε,βλεποντας τα (κοματοσκυλα )να περνουν μποροστα μας,τους κοιτουσαμε με δεος προσπαθοντας να τους πλευρισουμε ως μεσον για κατι ατομικα καλυτερο, Εμεις ο απλος λαοτζικος,που μας γαλουχισε το ιδιο το συστημα να τους γλειφουμε,τους αφησαμε να γινουν κατεστημενο με αποτελεσμα την επαρατη εκδουλευση μας! λειτουργουσαμε ως ραγιαδες,με αποτελεσμα να σκοτωσουμε και το δικο σας μελλον! ....Ενα ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΝΩΜΗ απο εμας τους γονεις
    Παλεψτε εσεις!...Δεν χαθηκε τιποτα ακομη!...συγχαρητηρια για το σχολιο σου! Και τις αποψεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.