Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Το ψήφισμα της απεργιακής συγκέντρωση του ΠΑΜΕ

Εμείς οι συγκεντρωμένοι απεργοί, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, δηλώνουμε την απόφαση μας, δηλώνουμε την άρνηση μας να πληρώσουμε τα εξοντωτικά χαράτσια που στέλνει η κυβέρνηση με την εφορία και τη ΔΕΗ.
Δεν μας τρομάζουν οι απειλές της κυβέρνησης. Μπορούμε και πρέπει να σπάσουμε την τρομοκρατία της. Είναι ζήτημα τιμής, είναι ζήτημα αλληλεγγύης στις λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης, στους αυτοαπασχολούμενους που κλείνουν. Η άρνηση πληρωμής τους είναι πράξη ουσιαστικής παρεμπόδισης της βάρβαρης και εξοντωτικής πολιτικής. Εμείς δεν λέμε λόγια, δε μένουμε στα λόγια, κάνουμε πράξη την άρνηση, την ανυπακοή, τον αγώνα απέναντι σε αυτούς που εξοντώνουν το λαό.
Εμείς οι συγκεντρωμένοι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους να συναντηθούμε όλοι μαζί στην οργάνωση της μαζικής άρνησης και στην παρεμπόδιση των χαρατσιών.
Για να δώσουμε ένα ισχυρό χαστούκι στην κυβέρνηση και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα κόμματα που ενώ λένε ότι διαφωνούν με τα χαράτσια, καλούν όμως το λαό να τα πληρώσει. Να πούμε μαζί δυνατά: Τέλος οι θυσίες για την κρίση, τέλος οι θυσίες για να σωθεί η κερδοφορία της πλουτοκρατίας, η ευρωζώνη και η ευρωένωση τους.
Εμείς αναλαμβάνουμε την ευθύνη να πρωτοστατήσουμε σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και γειτονιά, ώστε να οργανωθεί και να εκφραστεί πολύμορφα η άρνηση και η αλληλεγγύη. Να γίνει υπόθεση των σωματείων, των ίδιων των εργαζομένων και του λαού. Να μην αφήσουμε σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς είσπραξης. Να τους μπλοκάρουμε στις εφορίες. Να μην επιτρέψουμε να κόψουν το ρεύμα σε καμιά λαϊκή οικογένεια, σε κανένα βιοπαλαιστή. Τώρα είναι ώρα και ανάγκη να δείξει ο λαός τη μεγάλη του δύναμη. Όλοι για έναν και ένας για όλους.
Ταυτόχρονα δίνουμε μήνυμα αντίθεσης, αντίστασης και ρήξης με το μεγάλο κεφάλαιο μέσα στους χώρους δουλειάς για να μη μειωθούν οι μισθοί, για να μην καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για να μην επεκταθούν εξοντωτικά ελαστικά ωράρια, για να μπει φραγμός στη δραματική επιδείνωση των συνθηκών ζωής κι εργασίας μας.
Να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής στους λαούς της Ευρώπης. Να αποδείξουμε ότι και η καρδιά μας το λέει, ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην μας τσακίσουν, ότι μπορούμε να νικήσουμε.
Οι καπιταλιστές κι η κυβέρνηση θεωρούν νόμιμο, σήμερα οι καπιταλιστές να έχουν 600 δισ. στην Ελβετία, να πληρώνουν ελάχιστους φόρους ή και καθόλου. Θεωρούν νόμιμο 6.000 επιχειρήσεις να χρωστάνε 31 δις σε φόρους. Νομιμότητα είναι για την κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι εφοπλιστές να πληρώνουν 12 εκατ. ευρώ σε φόρους το 2011, ενώ έκαναν παραγγελίες 5 δις ευρώ για κατασκευή πλοίων στο εξωτερικό.
Θεωρούν νόμιμο να χρηματοδοτούν απλόχερα τους καρχαρίες του πλούτου και να ξοδεύουν τεράστια ποσά για εξοπλισμούς, γιατί το απαιτεί το ΝΑΤΟ.
Αυτήν τη νομιμότητα δεν έχουμε μονάχα το δικαίωμα, αλλά και το χρέος να την ανατρέψουμε και να εδραιώσουμε τη νομιμότητα της λαϊκής πλειοψηφίας.
Δε θα πληρώσουμε για να μην πτωχεύσει δήθεν η χώρα. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά νοικοκυριά έχουν ήδη πτωχεύσει. Όταν αυτοί λένε να μην πτωχεύσει η χώρα, εννοούν να μην πτωχεύσει η πλουτοκρατία, οι λίγοι. Εμείς λέμε για την κρίση και το χρέος να πληρώσουν τα μονοπώλια και όχι ο λαός.
Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, διεκδικούμε αφορολόγητο όριο για τις λαϊκές οικογένειες στα 40.000 ευρώ.
Όταν το άδικο γίνεται νόμος από την κυβέρνηση, νόμιμο είναι αυτό που έχει ανάγκη, αυτό που υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον, τελικά αυτό που επιβάλλει ο λαός. Πρέπει να πληρώσουν ακριβά αυτοί που έχουν το θράσος να βασανίζουν και να απειλούν με τιμωρία το λαό, αν δεν υποταχθεί. Αρκετά τους ανέχτηκε ο λαός. Η λαϊκή άρνηση πληρωμής των χαρατσιών πρέπει να γίνει αφετηρία της λαϊκής συμμαχίας, της γενικευμένης λαϊκής αντεπίθεσης, της κλιμάκωσης για να σαρωθούν τα βάρβαρα μέτρα, η αντιλαϊκή κυβέρνηση, η εξουσία της πλουτοκρατίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.