Η δυναμική που εκφράζουν οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις για την οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, είναι παρακαταθήκη για το κίνημα. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα που, από την πρώτη ώρα, σάλπισαν οι ταξικές δυνάμεις, ο γενικευμένος χαρακτήρας που αποκτούν οι κινητοποιήσεις ενάντια στα χαράτσια, η λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία, οι νέες δυνάμεις που μπαίνουν στο κίνημα, με αιχμή την άρνησή τους να πληρώσουν επειδή δεν έχουν, ή δε θέλουν να υποστούν αφαίμαξη για το κεφάλαιο, οι συζητήσεις που ανοίγουν στα εργοστάσια, στα μικρομάγαζα και στις γειτονιές, για την ανάγκη να επεκταθεί και σε άλλους τομείς η οργανωμένη λαϊκή απειθαρχία και ανυπακοή, είναι στοιχεία που δημιουργούν προϋποθέσεις για να αποτύχει το νέο χαράτσωμα του λαού.
Τα επιτελεία της πλουτοκρατίας και τα κόμματά της δεν μπορούν να κρύψουν την ανησυχία για την οργανωμένη από τα κάτω άρνηση πληρωμής των χαρατσιών. Ο εκφοβισμός του λαού δείχνει από τη μια την πρεμούρα τους να εξασφαλίσουν τα προϋπολογισμένα έσοδα από τη λαϊκή αφαίμαξη και, ταυτόχρονα, την έγνοια να ανακόψουν με κάθε τρόπο τη δυναμική που δημιουργείται στο κίνημα. Ξέρουν πως ο λαός μπορεί, όταν θέλει και το αποφασίσει. Ξέρουν ότι οι δυσκολίες να διαχειριστούν τη λαϊκή αγανάκτηση θα μεγαλώνουν, όσο η λαϊκή ανυπακοή στο χαράτσωμα επεκτείνεται σε οργανωμένη πάλη ενάντια στις κυβερνητικές αποφάσεις που στερούν στοιχειώδεις παροχές Υγείας και Πρόνοιας στα λαϊκά στρώματα, αφήνουν τα παιδιά χωρίς βιβλία και δασκάλους στα σχολεία, ρίχνουν τους άνεργους στον Καιάδα.
Η έκφραση της ταξικής αλληλεγγύης, το «κανένας μόνος του», είναι όρος αναγκαίος για να δυναμώσουν, το επόμενο διάστημα, τα εμπόδια στα βάρβαρα χαράτσια και μέτρα. Τα ταξικά συνδικάτα παλεύουν για να γίνει η οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών κρίκος για το γιγάντωμα ενός κινήματος, που θα βάζει εμπόδια στα μέτρα, θα στοχοποιεί στην καρδιά την πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, θα παλεύει για την ανατροπή της, σπάζοντας φόβους και αυταπάτες. Το «φτάνει πια!» στην πολιτική που οδηγεί το λαό στη χρεοκοπία για να σωθεί το κεφάλαιο, θα ανοίγει νέους δρόμους, όσο περισσότερο εκφράζεται με συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα, με μαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας παντού. Με αποδυνάμωση των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, με ενίσχυση του ΚΚΕ.
Η παρέμβαση του λαού είναι αυτή που το επόμενο διάστημα θα κρίνει τις εξελίξεις. Μπροστά μας έχουμε την απεργία στο Δημόσιο στις 5 Οκτώβρη και την πανεργατική απεργία στις 19 Οκτώβρη. Η επιτυχία τους θα κρίνει πολλά. Είναι συνέχεια και κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα μέτρα και τα χαράτσια και, ταυτόχρονα, μια εφ' όλης της ύλης αναμέτρηση με την πολιτική που τα επιβάλλει. Η συμμετοχή στις απεργίες και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ πρέπει να κάνουν πάταγο. Να μετρήσουμε αποκρυσταλλώματα από τη δράση μας όλο το προηγούμενο διάστημα, από την απήχηση που συναντούν οι πρωτοβουλίες του ταξικού κινήματος στους λαϊκούς ανθρώπους, κύρια σε αυτούς που, βήμα το βήμα, χειραφετούνται από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Τα επιτελεία της πλουτοκρατίας και τα κόμματά της δεν μπορούν να κρύψουν την ανησυχία για την οργανωμένη από τα κάτω άρνηση πληρωμής των χαρατσιών. Ο εκφοβισμός του λαού δείχνει από τη μια την πρεμούρα τους να εξασφαλίσουν τα προϋπολογισμένα έσοδα από τη λαϊκή αφαίμαξη και, ταυτόχρονα, την έγνοια να ανακόψουν με κάθε τρόπο τη δυναμική που δημιουργείται στο κίνημα. Ξέρουν πως ο λαός μπορεί, όταν θέλει και το αποφασίσει. Ξέρουν ότι οι δυσκολίες να διαχειριστούν τη λαϊκή αγανάκτηση θα μεγαλώνουν, όσο η λαϊκή ανυπακοή στο χαράτσωμα επεκτείνεται σε οργανωμένη πάλη ενάντια στις κυβερνητικές αποφάσεις που στερούν στοιχειώδεις παροχές Υγείας και Πρόνοιας στα λαϊκά στρώματα, αφήνουν τα παιδιά χωρίς βιβλία και δασκάλους στα σχολεία, ρίχνουν τους άνεργους στον Καιάδα.
Η έκφραση της ταξικής αλληλεγγύης, το «κανένας μόνος του», είναι όρος αναγκαίος για να δυναμώσουν, το επόμενο διάστημα, τα εμπόδια στα βάρβαρα χαράτσια και μέτρα. Τα ταξικά συνδικάτα παλεύουν για να γίνει η οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών κρίκος για το γιγάντωμα ενός κινήματος, που θα βάζει εμπόδια στα μέτρα, θα στοχοποιεί στην καρδιά την πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, θα παλεύει για την ανατροπή της, σπάζοντας φόβους και αυταπάτες. Το «φτάνει πια!» στην πολιτική που οδηγεί το λαό στη χρεοκοπία για να σωθεί το κεφάλαιο, θα ανοίγει νέους δρόμους, όσο περισσότερο εκφράζεται με συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα, με μαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας παντού. Με αποδυνάμωση των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, με ενίσχυση του ΚΚΕ.
Η παρέμβαση του λαού είναι αυτή που το επόμενο διάστημα θα κρίνει τις εξελίξεις. Μπροστά μας έχουμε την απεργία στο Δημόσιο στις 5 Οκτώβρη και την πανεργατική απεργία στις 19 Οκτώβρη. Η επιτυχία τους θα κρίνει πολλά. Είναι συνέχεια και κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα μέτρα και τα χαράτσια και, ταυτόχρονα, μια εφ' όλης της ύλης αναμέτρηση με την πολιτική που τα επιβάλλει. Η συμμετοχή στις απεργίες και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ πρέπει να κάνουν πάταγο. Να μετρήσουμε αποκρυσταλλώματα από τη δράση μας όλο το προηγούμενο διάστημα, από την απήχηση που συναντούν οι πρωτοβουλίες του ταξικού κινήματος στους λαϊκούς ανθρώπους, κύρια σε αυτούς που, βήμα το βήμα, χειραφετούνται από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
(Τα ίδια Παντελάκη μου...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "πλουτοκρατία", από ότι γνωρίζω, έχει κλείσει πρώτη θέση σε τρανταχτά ονόματα του ΚΚΕ.
Να σου λέει αυτός που έχει 5-10 εκατομμύρια ευρώ, κάτω το κεφάλαιο, δεν το καταλαβαίνω.
Καταλαβαίνω όμως πως το δίκιο είναι με το μέρος των φτωχών. Υπάρχουν πολλοί πλέον και σίγουρα και στο ΚΚΕ. Μαζί σας αν υπάγεστε σε αυτό το καθεστώς.
Όμως κοιτάξτε να δείτε πρώτα, αν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι (κεφάλαιο) των κομμάτων (ΟΛΩΝ) και μετά να ξεκινήσουμε "την αντίσταση".
Praetorian.