«Είμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, ζούμε στιγμές που μπορεί να αποδειχτούν ιστορικές και δεν μπορούμε να σκύβουμε το κεφάλι. Για τις ζωές και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας». Με αυτή τη φράση ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Φλώρινας Βαγγέλης Μπουντουλούλης, έδωσε το στίγμα των προθέσεων του κλάδου ενόψει των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Αναλυτικά ο κ. Μπουντουλούλης είπε, στη διάρκεια της χθεσινής συνέντευξης Τύπου:
«Είμαστε αλληλέγγυοι σε όλους όσους πλήττονται από την σημερινή οικονομική πολιτική και κατάσταση, στους ανέργους και απολυμένους, στους νέους ανέργους, στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Συμμετέχουμε στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις με τα σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Είμαστε αντίθετοι στις εφεδρείες, απολύσεις και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Ιδιαίτερα μαζί με τους εκπαιδευτικούς της Α/θμιας Εκπ/σης προχωράμε σε κινητοποιήσεις στο κρίσιμο διάστημα που ακολουθεί –ψήφιση του πολυνομοσχεδίου – για να ακυρώσουμε στην πράξη την πολιτική της κυβέρνησης στο τομέα της οικονομίας, της παιδείας και της κοινωνικής πολιτικής.
Τα συνδικάτα οφείλουν να αγωνίζονται για την αλλαγή της πολιτικής, ανεξάρτητα από το ποιος την ασκεί, πολιτική η οποία είναι κατάφωρα αντιλαϊκή, θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, αμφισβητεί ακόμα και την εθνική κυριαρχία.
Η οικονομική πολιτική που ασκείται δημιουργεί ασφυξία στους εργαζόμενους και στην αγορά, εν πολλοίς θεωρείται αδιέξοδη, και την στιγμή που συνεχίζεται η φοροδιαφυγή και διαφθορά, που πολλές τράπεζες και τμήμα του μεγάλου κεφαλαίου αυξάνουν τα κέρδη τους θεαματικά, και πολλά κεφάλαια διαφεύγουν στο εξωτερικό, επιλέγεται ως αντίδοτο στην κρίση ο γνωστός μονόδρομος της αφαίμαξης των χαμηλά αμειβόμενων και συνταξιούχων και η πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Θεωρούμε αυτήν την επιλογή βαθύτατα ταξική και άδικη. Θεωρούμε ότι έχουμε ήδη συνεισφέρει πάρα πολλά στην προσπάθεια να ξεπεράσει η χώρα την οικονομική κρίση, κρίση που ΔΕΝ δημιουργήσαμε εμείς οι εργαζόμενοι.
Με το νέο μισθολόγιο καλείται ο νέος εκπαιδευτικός να επιζήσει με το μισθό νεοδιόριστου από 580 έως 660 € ! Ενώ ο μέσος εκπαιδευτικός βλέπει τις αποδοχές του να μειώνονται από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι και 40% με το νέο μισθολόγιο. Γι αυτό θα αγωνιστούμε να ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ αυτό το νομοσχέδιο που εισάγεται την Τετάρτη στη Βουλή.
Στο χώρο της Παιδείας οι δαπάνες μειώνονται στο νέο προϋπολογισμό στο 2,6% από 3,7% πριν 2 χρόνια με συνέπειες που δεν θα έχουν τέλος: την συρρίκνωση –εκ νέου – σχολικών μονάδων, την μείωση θέσεων εργασίας στην εκπαίδευση που θα σημάνει και απολύσεις αλλά και αποκλεισμό της νέας γενιάς από την προοπτική του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, την σύνταξη στα 65 ή και 67 που σημαίνει γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού, λιγότερα χρήματα για δαπάνες σχολείων (θέρμανση, κοινόχρηστα, εκπαιδευτικό υλικό κ.α.), λιγότερα σε αριθμό τμήματα σχολείων και μεγαλύτερος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, αύξηση του ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ωραρίου του εκπαιδευτικού με ότι αυτό συνεπάγεται στην απόδοσή του, ψηφιακό σχολείο χωρίς βιβλία; κίνδυνο κατάργησης των σχολικών βιβλιοθηκών, κατάργηση της Ενισχυτικής διδασκαλίας και ΠΔΣ στα σχολεία.
Για πρώτη φορά τίθεται σε αμφισβήτηση η μονιμότητα του εκπαιδευτικού και οδηγείται σε εργασιακή ανασφάλεια με την απειλή της εφεδρείας και της απόλυσης. Το θεωρούμε αντισυνταγματικό και ανήθικο, και τονίζουμε ότι οι εκπαιδευτικοί προσλήφθηκαν όλοι μέσω επετηρίδας ή ΑΣΕΠ. ΔΕΝ θα περάσει αυτή η ρύθμιση.
Σε όλα τα σοβαρά κράτη όπου η ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ο εκπαιδευτικός στηρίζεται, ελέγχεται αξιοκρατικά, βοηθείται αλλά δεν στοχοποιείται, δεν τιμωρείται. Εδώ έχει επιλεγεί ο δρόμος του φόβου, της ανασφάλειας, της τιμωρίας και του διασυρμού ορισμένες φορές του εκπαιδευτικού. Αυτό δείχνει ο χαμηλός μισθός, η 3ετής παραμονή του νεοδιόριστου στο τόπο διορισμού, η τιμωρητική μείωση των αποσπάσεων και η δημιουργία προβλημάτων σε εκατοντάδες οικογένειες εκπαιδευτικών, η στασιμότητα στην μισθολογική εξέλιξη τους. Δεν είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης της εκπαίδευσης. Όχι όμως σε μέτρα- οδοστρωτήρα κατεδάφισης εργασιακών δικαιωμάτων και εξαθλίωσης.
Για όλα αυτά που σας ανέφερα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την κυβερνητική πολιτική και θα κάνουμε τα πάντα για να ανατραπεί. Μας το υπαγορεύει η στοιχειώδης πίστη στο λειτούργημά μας και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο ρεαλισμός του μονόδρομου οδηγεί όχι απλά σε αδιέξοδες συντηρητικές λύσεις και πολιτικές αλλά σε φτωχοποίηση και σε κοινωνία-ζούγκλα
Η ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ καλεί όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις του κλάδου μαζί με τα άλλα σωματεία και την εκπαιδευτική κοινότητα:
Την 48ωρη απεργία 19 και 20 Οκτώβρη,
Τα συλλαλητήρια και τις παραστάσεις στις κατά τόπους Διοικήσεις της Εκπαίδευσης
Την διαμαρτυρία με πανό, μαύρες σημαίες και άλλες δράσεις που θα επιλεγούν στις νέες γενικές μας συνελεύσεις».
Αναλυτικά ο κ. Μπουντουλούλης είπε, στη διάρκεια της χθεσινής συνέντευξης Τύπου:
«Είμαστε αλληλέγγυοι σε όλους όσους πλήττονται από την σημερινή οικονομική πολιτική και κατάσταση, στους ανέργους και απολυμένους, στους νέους ανέργους, στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Συμμετέχουμε στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις με τα σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Είμαστε αντίθετοι στις εφεδρείες, απολύσεις και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Ιδιαίτερα μαζί με τους εκπαιδευτικούς της Α/θμιας Εκπ/σης προχωράμε σε κινητοποιήσεις στο κρίσιμο διάστημα που ακολουθεί –ψήφιση του πολυνομοσχεδίου – για να ακυρώσουμε στην πράξη την πολιτική της κυβέρνησης στο τομέα της οικονομίας, της παιδείας και της κοινωνικής πολιτικής.
Τα συνδικάτα οφείλουν να αγωνίζονται για την αλλαγή της πολιτικής, ανεξάρτητα από το ποιος την ασκεί, πολιτική η οποία είναι κατάφωρα αντιλαϊκή, θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, αμφισβητεί ακόμα και την εθνική κυριαρχία.
Η οικονομική πολιτική που ασκείται δημιουργεί ασφυξία στους εργαζόμενους και στην αγορά, εν πολλοίς θεωρείται αδιέξοδη, και την στιγμή που συνεχίζεται η φοροδιαφυγή και διαφθορά, που πολλές τράπεζες και τμήμα του μεγάλου κεφαλαίου αυξάνουν τα κέρδη τους θεαματικά, και πολλά κεφάλαια διαφεύγουν στο εξωτερικό, επιλέγεται ως αντίδοτο στην κρίση ο γνωστός μονόδρομος της αφαίμαξης των χαμηλά αμειβόμενων και συνταξιούχων και η πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Θεωρούμε αυτήν την επιλογή βαθύτατα ταξική και άδικη. Θεωρούμε ότι έχουμε ήδη συνεισφέρει πάρα πολλά στην προσπάθεια να ξεπεράσει η χώρα την οικονομική κρίση, κρίση που ΔΕΝ δημιουργήσαμε εμείς οι εργαζόμενοι.
Με το νέο μισθολόγιο καλείται ο νέος εκπαιδευτικός να επιζήσει με το μισθό νεοδιόριστου από 580 έως 660 € ! Ενώ ο μέσος εκπαιδευτικός βλέπει τις αποδοχές του να μειώνονται από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι και 40% με το νέο μισθολόγιο. Γι αυτό θα αγωνιστούμε να ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ αυτό το νομοσχέδιο που εισάγεται την Τετάρτη στη Βουλή.
Στο χώρο της Παιδείας οι δαπάνες μειώνονται στο νέο προϋπολογισμό στο 2,6% από 3,7% πριν 2 χρόνια με συνέπειες που δεν θα έχουν τέλος: την συρρίκνωση –εκ νέου – σχολικών μονάδων, την μείωση θέσεων εργασίας στην εκπαίδευση που θα σημάνει και απολύσεις αλλά και αποκλεισμό της νέας γενιάς από την προοπτική του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, την σύνταξη στα 65 ή και 67 που σημαίνει γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού, λιγότερα χρήματα για δαπάνες σχολείων (θέρμανση, κοινόχρηστα, εκπαιδευτικό υλικό κ.α.), λιγότερα σε αριθμό τμήματα σχολείων και μεγαλύτερος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, αύξηση του ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ωραρίου του εκπαιδευτικού με ότι αυτό συνεπάγεται στην απόδοσή του, ψηφιακό σχολείο χωρίς βιβλία; κίνδυνο κατάργησης των σχολικών βιβλιοθηκών, κατάργηση της Ενισχυτικής διδασκαλίας και ΠΔΣ στα σχολεία.
Για πρώτη φορά τίθεται σε αμφισβήτηση η μονιμότητα του εκπαιδευτικού και οδηγείται σε εργασιακή ανασφάλεια με την απειλή της εφεδρείας και της απόλυσης. Το θεωρούμε αντισυνταγματικό και ανήθικο, και τονίζουμε ότι οι εκπαιδευτικοί προσλήφθηκαν όλοι μέσω επετηρίδας ή ΑΣΕΠ. ΔΕΝ θα περάσει αυτή η ρύθμιση.
Σε όλα τα σοβαρά κράτη όπου η ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ο εκπαιδευτικός στηρίζεται, ελέγχεται αξιοκρατικά, βοηθείται αλλά δεν στοχοποιείται, δεν τιμωρείται. Εδώ έχει επιλεγεί ο δρόμος του φόβου, της ανασφάλειας, της τιμωρίας και του διασυρμού ορισμένες φορές του εκπαιδευτικού. Αυτό δείχνει ο χαμηλός μισθός, η 3ετής παραμονή του νεοδιόριστου στο τόπο διορισμού, η τιμωρητική μείωση των αποσπάσεων και η δημιουργία προβλημάτων σε εκατοντάδες οικογένειες εκπαιδευτικών, η στασιμότητα στην μισθολογική εξέλιξη τους. Δεν είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης της εκπαίδευσης. Όχι όμως σε μέτρα- οδοστρωτήρα κατεδάφισης εργασιακών δικαιωμάτων και εξαθλίωσης.
Για όλα αυτά που σας ανέφερα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την κυβερνητική πολιτική και θα κάνουμε τα πάντα για να ανατραπεί. Μας το υπαγορεύει η στοιχειώδης πίστη στο λειτούργημά μας και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο ρεαλισμός του μονόδρομου οδηγεί όχι απλά σε αδιέξοδες συντηρητικές λύσεις και πολιτικές αλλά σε φτωχοποίηση και σε κοινωνία-ζούγκλα
Η ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ καλεί όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις του κλάδου μαζί με τα άλλα σωματεία και την εκπαιδευτική κοινότητα:
Την 48ωρη απεργία 19 και 20 Οκτώβρη,
Τα συλλαλητήρια και τις παραστάσεις στις κατά τόπους Διοικήσεις της Εκπαίδευσης
Την διαμαρτυρία με πανό, μαύρες σημαίες και άλλες δράσεις που θα επιλεγούν στις νέες γενικές μας συνελεύσεις».
Τί εννοεί "ητιμωρητική μείωση των αποσπάσεων" ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Μπουντουλούλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδυνατώ να εντοπίσω έστω και ένα σημείο της – κριτικής προς τις κυβερνητικές πρακτικές – τοποθέτησής σας, με το οποίο θα μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει. Ωστόσο, παρακαλώ, επιτρέψτε μου κάποιες επισημάνσεις σχετικές με την πρόσκληση προς το σύνολο των συναδέλφων σας για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις του κλάδου.
Προκειμένου, ως λαός, να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας προς τα μέτρα (υιοθετώ όλους τους χαρακτηρισμούς που αποδώσατε) τα οποία οδηγούν τον ελληνικό λαό (εμάς) στην εξαθλίωση, προσβλέποντας με ελπίδα σε πιθανή επιτυχία των – όποιων – κινητοποιήσεων, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μια από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση, ήταν και η επί δεκαετίες «στρατολόγηση» των συνδικάτων στην υπηρεσία όλων των κομμάτων, αναλογικά. Το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα εξέθρεψε συνδικαλιστές – πειθήνια κομματικά όργανα. Καμία μελλοντική συνδικαλιστική δραστηριότητα δεν μπορεί να στεφθεί από επιτυχία αν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές δε συνειδητοποιήσουν ότι αποστολή του συνδικαλισμού είναι η προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου και όχι του – όποιου – κόμματος.
Αναμφίβολα οι απεργιακές κινητοποιήσεις έχουν τη σημασία τους και την αξία τους, αλλά μην ελπίζετε ότι αρκούν για την καταψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Τολμώ να ισχυρισθώ ότι αυτού του είδους οι κινητοποιήσεις εξυπηρετούν την εξουσία, η οποία πολλές φορές (με τους συνδικαλιστές που προανέφερα) οδηγεί η ίδια το λαό σε απεργίες επιτυγχάνοντας τέσσερις βασικούς στόχους: α) Δημιουργεί στο λαό την ψευδαίσθηση ότι αγωνίζεται, εκτονώνοντας τις – πιθανές σε τέτοιες καταστάσεις – πιο ακραίες λαϊκές αντιδράσεις, β) Τηρεί τα προσχήματα περί «δημοκρατικών δικαιωμάτων» του λαού, τα οποία σε κάθε περίπτωση μέχρι σήμερα έχει καταπατήσει βάναυσα μαζί με το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, γ) Περιορίζει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες, μη καταβάλλοντας το μερίδιο του κράτους – εργοδότη προς τα ασφαλιστικά ταμεία για κάθε ημέρα απεργίας, για κάθε υπάλληλο και δ) Παρατείνει τη διάρκεια του χρόνου υπηρεσίας για κάθε εργαζόμενο στο δημόσιο, μη αναγνωρίζοντας συνταξιοδοτικά τις ημέρες της απεργίας, «αφού δεν είναι δεδουλευμένες». Ίσως θα ήταν χρήσιμο να μελετηθεί η επιλογή της στάσης εργασίας, αφού δεν υφίστανται οι παραπάνω συνέπειες για τους εργαζομένους.
Κύριε Μπουντουλούλη.
Ως συνδικαλιστικά όργανα οι Ε.Λ.Μ.Ε. όλων των νομών της χώρας, εκπροσωπώντας μεγάλο αριθμό μελών, διαθέτουν τεράστια διαπραγματευτική δύναμη. Αναπτύσσουν έντονη, αξιόλογη και συνεχή δράση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Διαθέτουν τη δύναμη να ασκήσουν ασφυκτικές πιέσεις ακόμη και στην κυβέρνηση της χώρας, περισσότερο από πολλά άλλα συνδικαλιστικά όργανα. Διαθέτουν δύναμη και εμπειρία. Αξιοποιήστε αυτά τα πλεονεκτήματά σας, αγωνιζόμενοι με τον κεντρικό συνδικαλιστικό φορέα σας, σε όλη την επικράτεια. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ.
Με την πεποίθηση ότι τα σχόλιά μου θα τύχουν έστω και της ελάχιστης προσοχής σας (υμών και των λοιπών συναδέλφων σας στο Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε.), εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στις κινητοποιήσεις σας, επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.
Με τιμή και εκτίμηση
Ένας Γκρινιάρης
Κύριε Μπουντουλούλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδυνατώ να εντοπίσω έστω και ένα σημείο της – κριτικής προς τις κυβερνητικές πρακτικές – τοποθέτησής σας, με το οποίο θα μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει. Ωστόσο, παρακαλώ, επιτρέψτε μου κάποιες επισημάνσεις σχετικές με την πρόσκληση προς το σύνολο των συναδέλφων σας για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις του κλάδου.
Προκειμένου, ως λαός, να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας προς τα μέτρα (υιοθετώ όλους τους χαρακτηρισμούς που αποδώσατε) τα οποία οδηγούν τον ελληνικό λαό (εμάς) στην εξαθλίωση, προσβλέποντας με ελπίδα σε πιθανή επιτυχία των – όποιων – κινητοποιήσεων, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μια από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση, ήταν και η επί δεκαετίες «στρατολόγηση» των συνδικάτων στην υπηρεσία όλων των κομμάτων, αναλογικά. Το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα εξέθρεψε συνδικαλιστές – πειθήνια κομματικά όργανα. Καμία μελλοντική συνδικαλιστική δραστηριότητα δεν μπορεί να στεφθεί από επιτυχία αν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές δε συνειδητοποιήσουν ότι αποστολή του συνδικαλισμού είναι η προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου και όχι του – όποιου – κόμματος.
Αναμφίβολα οι απεργιακές κινητοποιήσεις έχουν τη σημασία τους και την αξία τους, αλλά μην ελπίζετε ότι αρκούν για την καταψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Τολμώ να ισχυρισθώ ότι αυτού του είδους οι κινητοποιήσεις εξυπηρετούν την εξουσία, η οποία πολλές φορές (με τους συνδικαλιστές που προανέφερα) οδηγεί η ίδια το λαό σε απεργίες επιτυγχάνοντας τέσσερις βασικούς στόχους: α) Δημιουργεί στο λαό την ψευδαίσθηση ότι αγωνίζεται, εκτονώνοντας τις – πιθανές σε τέτοιες καταστάσεις – πιο ακραίες λαϊκές αντιδράσεις, β) Τηρεί τα προσχήματα περί «δημοκρατικών δικαιωμάτων» του λαού, τα οποία σε κάθε περίπτωση μέχρι σήμερα έχει καταπατήσει βάναυσα μαζί με το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, γ) Περιορίζει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες, μη καταβάλλοντας το μερίδιο του κράτους – εργοδότη προς τα ασφαλιστικά ταμεία για κάθε ημέρα απεργίας, για κάθε υπάλληλο και δ) Παρατείνει τη διάρκεια του χρόνου υπηρεσίας για κάθε εργαζόμενο στο δημόσιο, μη αναγνωρίζοντας συνταξιοδοτικά τις ημέρες της απεργίας, «αφού δεν είναι δεδουλευμένες». Ίσως θα ήταν χρήσιμο να μελετηθεί η επιλογή της στάσης εργασίας, αφού δεν υφίστανται οι παραπάνω συνέπειες για τους εργαζομένους.
Κύριε Μπουντουλούλη.
Ως συνδικαλιστικά όργανα οι Ε.Λ.Μ.Ε. όλων των νομών της χώρας, εκπροσωπώντας μεγάλο αριθμό μελών, διαθέτουν τεράστια διαπραγματευτική δύναμη. Αναπτύσσουν έντονη, αξιόλογη και συνεχή δράση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Διαθέτουν τη δύναμη να ασκήσουν ασφυκτικές πιέσεις ακόμη και στην κυβέρνηση της χώρας, περισσότερο από πολλά άλλα συνδικαλιστικά όργανα. Διαθέτουν δύναμη και εμπειρία. Αξιοποιήστε αυτά τα πλεονεκτήματά σας, αγωνιζόμενοι με τον κεντρικό συνδικαλιστικό φορέα σας, σε όλη την επικράτεια. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ.
Με την πεποίθηση ότι τα σχόλιά μου θα τύχουν έστω και της ελάχιστης προσοχής σας (υμών και των λοιπών συναδέλφων σας στο Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε.), εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στις κινητοποιήσεις σας, επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.
Με τιμή και εκτίμηση
Ένας Γκρινιάρης