ΚΚΕ Φλώρινας: «οργανωμένη άρνηση πληρωμής στο νέο φοροχαράτσι»

Ένταση του αντιλαϊκού πολέμου εξήγγειλε η κυβέρνηση από τη ΔΕΘ. Με το νέο φοροχαράτσι επιταχύνει τη λεηλασία του λαού, προκειμένου να διασφαλιστούν η συνοχή της Ευρωζώνης και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το νέο επαχθές χαράτσι στα ακίνητα και η απροκάλυπτη - κυνική αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Και το πικρό ποτήρι ήταν ήδη γεμάτο με μια λίστα από φόρους στους μισθούς, ΦΠΑ, «έκτακτες εισφορές», «τέλος επιτηδεύματος», αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές και μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, κλπ. – Είναι πλέον περιττό να απαριθμήσουμε τους φόρους και τις κάθε είδους επιβαρύνσεις που σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό της λαϊκής οικογένειας. – Είναι, όμως, ενδεικτικό ότι, την ώρα που μειώνει τη φορολογία των κερδών, φορολογεί την κατοικία, τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, τον ιδρώτα και το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών και τις σκληρές στερήσεις τους «για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους».
Η κυβέρνηση υπόσχεται στο κεφάλαιο παράδεισο για επενδύσεις και κερδοφορία, με φτηνά εργατικά χέρια, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και «προίκα» τη δημόσια περιουσία. Είναι ανατριχιαστικό αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ «κάθε οικογένεια να έχει έναν εργαζόμενο» (κι αυτόν προφανώς με μερική απασχόληση, με μειωμένο μισθό και ελαστικές εργασιακές σχέσεις).
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι κάνει ή τι αποφασίζει η κυβέρνηση. Η αντιλαϊκή της πολιτική είναι δεδομένη και ανεπίστρεπτη. Δεν αλλάζει. Η στρατηγική της είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος ενάντια στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να σωθούν τα κέρδη και τα προνόμια της πλουτοκρατίας. Το ζήτημα είναι τι θα κάνει ο λαός. Πως θα απαντήσει στη βάρβαρη αντιλαϊκή πρόκληση, που δεν έχει ημερομηνία λήξης και τον ρίχνει στον καιάδα της εξαθλίωσης. Και εδώ μόνο μία μπορεί να είναι η απάντηση: «Δεν έχουμε να πληρώσουμε – δεν θέλουμε να πληρώσουμε. Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος που δημιούργησαν η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις - υπηρέτες της». – Τέλος οι θυσίες μα για την κρίση, την Ευρωζώνη, την ΕΕ. Λαϊκή αντεπίθεση για να εμποδιστεί, να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική. Και αυτή η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο οργανωμένα, συντεταγμένα, συλλογικά, – μέσα από τα σωματεία και τις ταξικές οργανώσεις των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τους συλλόγους γυναικών και άλλους μαζικούς φορείς, μέσα από συνελεύσεις και άλλες μαζικές διαδικασίες, μέσα από οργανωμένη συζήτηση και δράση στους τόπους δουλιάς, στα γραφεία, στα μικρομάγαζα, στις γειτονιές, με μοχλό τις επιτροπές αγώνα, – που θα συγκεντρώσουν τα έντυπα με τα χαράτσια, τους λογαριασμούς και τα «μπιλιέτα» της φοροληστείας και θα τα επιστρέψουν μαζικά στους αποστολείς τους.
Είναι άμεσο καθήκον επιβίωσης για το λαό να πρωτοστατήσει σ’ ένα τέτοιο κίνημα αντίστασης και οργανωμένης λαϊκής ανυπακοής. Να συγκροτηθεί ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στις οικογένειες που δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Μέσα σε ένα τέτοιο κίνημα θα ενισχυθούν οι δεσμοί της κοινωνικής συμμαχίας, θα αποτραπεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να διαιρέσει το λαό, θα αναδειχθεί ότι οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι μεροκαματιάρηδες, οι άνεργοι, οι σπουδαστές, όλοι όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σιδερένια φτέρνα της εξουσίας των μονοπωλίων, όλοι πληρώνουν ακριβά τα προνόμια της πλουτοκρατίας. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα, που, με συγκεκριμένους στόχους πάλης, αντιστέκεται στην πράξη στα αντιλαϊκά μέτρα, μόνο ένα κίνημα το οποίο δείχνει τις πραγματικές αιτίες που προκαλούν τα βάσανά του λαού, που αποκαλύπτει τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα αυτών των μέτρων και ποιούς υπηρετούν, είναι σήμερα η ελπίδα. – Ένα κίνημα που δεν κρύβει ότι απέναντι στο λαό στέκονται τα μονοπώλια και οι πολιτικοί τους υπηρέτες διαφόρων αποχρώσεων και που, χωρίς περιστροφές, δηλώνει ότι για να ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες αλλαγές, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της λαϊκής ευημερίας, απαιτείται αγώνας που θα υπονομεύει την εξουσία τους, μέχρι να την γκρεμίσει οριστικά.