Επιταχύνεται από την κυβέρνηση, – παράλληλα με την ένταση των αντιλαϊκών μέτρων, που φουντώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική, – η επιχείρηση «δημοψήφισμα», το οποίο είχε εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός τις παραμονές της συζήτησης στη Βουλή του «Μεσοπρόθεσμου», για την εξυγίανση δήθεν του πολιτικού συστήματος.
Μέσα από το δημοψήφισμα η κυβέρνηση θα επιδιώξει να προωθήσει, – να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση του λαού και να εξασφαλίσει τη συναίνεσή του, – αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, που σχετίζονται, κατά κύριο λόγο, με τη χρηματοδότηση και λειτουργία των κομμάτων και του Κοινοβουλίου, τη διάρκεια της θητείας και τον αριθμό των βουλευτών (λες και αν είναι 200 και όχι 300 θα πάψουν να ψηφίζουν αντιλαϊκά μέτρα ή θα σταματήσει η διαπλοκή των κομμάτων εξουσίας με τους μεγαλο-επιχειρηματίες), το εκλογικό σύστημα (το οποίο θα γίνει ακόμα πιο ληστρικό και καλπονοθευτικό), τη Δικαιοσύνη και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Πρόγευση όλων αυτών δόθηκε με το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», στο οποίο η κυβέρνηση σκόπιμα συμπεριέλαβε, σε ειδικό κεφάλαιο, τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, για να τονίσει την πρόθεσή της να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που είναι αναγκαία για τη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Τα επιτελεία της πλουτοκρατίας δούλεψαν με μεθοδικότητα, όλο το προηγούμενο διάστημα, για να σύρουν το λαό στην παγίδα του δημοψηφίσματος. Τροφοδότησαν το κάλπικο ιδεολόγημα ότι, για την καπιταλιστική κρίση, δεν φταίει το κεφάλαιο και η πολιτική του, αλλά οι δυσλειτουργίες στο πολιτικό σύστημα. Ότι ένοχα, για τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται σήμερα, είναι όλα τα κόμματα και όχι εκείνα που άσκησαν κυβερνητική εξουσία. Ότι τα ελλείμματα και τα χρέη οφείλονται στην κακοδιαχείριση και στις μίζες και όχι στη διαχρονική φορο-ελάφρυνση και πολύμορφη ενίσχυση του κεφαλαίου, στην κλοπή της υπεραξίας, του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι και το ιδιοποιείται το κεφάλαιο, στις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις προς την πλουτοκρατία, στις εγγυήσεις προς τις τράπεζες, στους εξοπλισμούς για το ΝΑΤΟ και στους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν για τις πολυεθνικές.
Με τον ίδιο τρόπο και σκοπό αξιοποιήθηκε και η «πλατεία». Συνθήματα αντιδραστικά, όπως «έξω τα κόμματα – έξω τα συνδικάτα», στόχο είχαν να σπρώξουν σε επικίνδυνα κανάλια το λαό που βγήκε στους δρόμους, να συγκαλύψουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα βάσανά του. Η κυβέρνηση αξιοποίησε το αίτημα των καθοδηγητών της πλατείας για «άμεση δημοκρατία» και, κόβοντας στα μέτρα της το περιεχόμενο της λαϊκής δυσαρέσκειας, ισχυρίζεται ότι, με το δημοψήφισμα, ικανοποιεί την απαίτηση της «πλατείας»! Αναζητά νομιμοποιητική βάση για να προχωρήσει σε αλλαγές που θα στριμώξουν και άλλο το λαό, θα δυσκολέψουν την επαφή του με κόμματα ριζοσπαστικά, όπως το ΚΚΕ, θα βάλουν επιπλέον περιορισμούς στο δικαίωμά του να καθορίζει ο ίδιος, οργανωμένα και μέσα από συλλογικές διαδικασίες, το περιεχόμενο και τις μορφές της πάλης του.
[Αλήθεια, ακόμα κι μειωθεί ο αριθμός των Βουλευτών ή η διάρκεια της θητείας των βουλευτών ή αυστηροποιηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (που αυτό, έτσι κι αλλιώς, πρέπει να γίνει), θα σταματήσει η διαπλοκή; Θα πάψουν να είναι ορθάνοιχτοι οι κρουνοί του κρατικού χρήματος και τα προνόμια προς το κεφάλαιο; Θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Θα μειωθεί η ανεργία; Θα υπάρχει για το λαό δωρεάν Υγεία, Παιδεία και Πρόνοια; Θα σταματήσει η εκμετάλλευση; Θα πάψει η Βουλή να ψηφίζει αντιλαϊκούς νόμους; Θα γίνει το Κοινοβούλιο φιλολαϊκό, όσο παραμένει αναλλοίωτος ο συσχετισμός δύναμης υπέρ των κομμάτων της πλουτοκρατίας; – Αυτό θέλει να κρύψει η κυβέρνηση, σερβίροντας δημαγωγικές φανφάρες… Το σκάνδαλο της «Ζήμενς» μπήκε στο ράφι! Οι διαδρομές του μαύρου χρήματος είναι καλά κρυμμένες στο σκοτάδι του τραπεζικού απόρρητου και των «οφ σορ» εταιρειών. Τώρα, χωρίς ν’ αλλάξουν τίποτα σ’ αυτό το άθλιο καθεστώς, καπηλεύονται το λαϊκό αίτημα να καταργηθεί η ατιμωρησία και προωθούν αλλαγές που δεν πρόκειται να επηρεάσουν ούτε στο ελάχιστο την δεδομένη, στον καπιταλισμό, σύμφυση και διαπλοκή του κεφαλαίου με τα κόμματά του. Αντίθετα, ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων αντιμετωπίζει τα κόμματα σαν επιχειρήσεις και νομιμοποιεί τη χρηματοδότησή τους από μεγαλοεταιρείες].
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Να διδαχτούν από την πείρα άλλων λαών της ΕΕ, όπου οι κυβερνήσεις τους κατέφυγαν σε δημοψήφισμα για στρατηγικής σημασίας αποφάσεις, – όπως το ευρωσύνταγμα – και στη συνέχεια πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τις αποφάσεις του λαού, επειδή ήσαν αντίθετες με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τη γνώμη του λαού, να προσφύγει τώρα σε εκλογές για να μιλήσει ο λαός εφ’ όλης της ύλης. Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα κέρδος θα είναι, με την πάλη τους, να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια του αστικού συστήματος να φτιασιδώσει τη βαρβαρότητά του, να ελιχθεί απέναντι στη δίκαιη λαϊκή δυσαρέσκεια. Το «δεν πάει άλλο» πρέπει να εκφραστεί με δυνάμωμα του οργανωμένου, του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, με βάθεμα της λαϊκής συμμαχίας, με συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Μέσα από το δημοψήφισμα η κυβέρνηση θα επιδιώξει να προωθήσει, – να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση του λαού και να εξασφαλίσει τη συναίνεσή του, – αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, που σχετίζονται, κατά κύριο λόγο, με τη χρηματοδότηση και λειτουργία των κομμάτων και του Κοινοβουλίου, τη διάρκεια της θητείας και τον αριθμό των βουλευτών (λες και αν είναι 200 και όχι 300 θα πάψουν να ψηφίζουν αντιλαϊκά μέτρα ή θα σταματήσει η διαπλοκή των κομμάτων εξουσίας με τους μεγαλο-επιχειρηματίες), το εκλογικό σύστημα (το οποίο θα γίνει ακόμα πιο ληστρικό και καλπονοθευτικό), τη Δικαιοσύνη και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Πρόγευση όλων αυτών δόθηκε με το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», στο οποίο η κυβέρνηση σκόπιμα συμπεριέλαβε, σε ειδικό κεφάλαιο, τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, για να τονίσει την πρόθεσή της να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που είναι αναγκαία για τη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Τα επιτελεία της πλουτοκρατίας δούλεψαν με μεθοδικότητα, όλο το προηγούμενο διάστημα, για να σύρουν το λαό στην παγίδα του δημοψηφίσματος. Τροφοδότησαν το κάλπικο ιδεολόγημα ότι, για την καπιταλιστική κρίση, δεν φταίει το κεφάλαιο και η πολιτική του, αλλά οι δυσλειτουργίες στο πολιτικό σύστημα. Ότι ένοχα, για τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται σήμερα, είναι όλα τα κόμματα και όχι εκείνα που άσκησαν κυβερνητική εξουσία. Ότι τα ελλείμματα και τα χρέη οφείλονται στην κακοδιαχείριση και στις μίζες και όχι στη διαχρονική φορο-ελάφρυνση και πολύμορφη ενίσχυση του κεφαλαίου, στην κλοπή της υπεραξίας, του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι και το ιδιοποιείται το κεφάλαιο, στις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις προς την πλουτοκρατία, στις εγγυήσεις προς τις τράπεζες, στους εξοπλισμούς για το ΝΑΤΟ και στους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν για τις πολυεθνικές.
Με τον ίδιο τρόπο και σκοπό αξιοποιήθηκε και η «πλατεία». Συνθήματα αντιδραστικά, όπως «έξω τα κόμματα – έξω τα συνδικάτα», στόχο είχαν να σπρώξουν σε επικίνδυνα κανάλια το λαό που βγήκε στους δρόμους, να συγκαλύψουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα βάσανά του. Η κυβέρνηση αξιοποίησε το αίτημα των καθοδηγητών της πλατείας για «άμεση δημοκρατία» και, κόβοντας στα μέτρα της το περιεχόμενο της λαϊκής δυσαρέσκειας, ισχυρίζεται ότι, με το δημοψήφισμα, ικανοποιεί την απαίτηση της «πλατείας»! Αναζητά νομιμοποιητική βάση για να προχωρήσει σε αλλαγές που θα στριμώξουν και άλλο το λαό, θα δυσκολέψουν την επαφή του με κόμματα ριζοσπαστικά, όπως το ΚΚΕ, θα βάλουν επιπλέον περιορισμούς στο δικαίωμά του να καθορίζει ο ίδιος, οργανωμένα και μέσα από συλλογικές διαδικασίες, το περιεχόμενο και τις μορφές της πάλης του.
[Αλήθεια, ακόμα κι μειωθεί ο αριθμός των Βουλευτών ή η διάρκεια της θητείας των βουλευτών ή αυστηροποιηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (που αυτό, έτσι κι αλλιώς, πρέπει να γίνει), θα σταματήσει η διαπλοκή; Θα πάψουν να είναι ορθάνοιχτοι οι κρουνοί του κρατικού χρήματος και τα προνόμια προς το κεφάλαιο; Θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Θα μειωθεί η ανεργία; Θα υπάρχει για το λαό δωρεάν Υγεία, Παιδεία και Πρόνοια; Θα σταματήσει η εκμετάλλευση; Θα πάψει η Βουλή να ψηφίζει αντιλαϊκούς νόμους; Θα γίνει το Κοινοβούλιο φιλολαϊκό, όσο παραμένει αναλλοίωτος ο συσχετισμός δύναμης υπέρ των κομμάτων της πλουτοκρατίας; – Αυτό θέλει να κρύψει η κυβέρνηση, σερβίροντας δημαγωγικές φανφάρες… Το σκάνδαλο της «Ζήμενς» μπήκε στο ράφι! Οι διαδρομές του μαύρου χρήματος είναι καλά κρυμμένες στο σκοτάδι του τραπεζικού απόρρητου και των «οφ σορ» εταιρειών. Τώρα, χωρίς ν’ αλλάξουν τίποτα σ’ αυτό το άθλιο καθεστώς, καπηλεύονται το λαϊκό αίτημα να καταργηθεί η ατιμωρησία και προωθούν αλλαγές που δεν πρόκειται να επηρεάσουν ούτε στο ελάχιστο την δεδομένη, στον καπιταλισμό, σύμφυση και διαπλοκή του κεφαλαίου με τα κόμματά του. Αντίθετα, ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων αντιμετωπίζει τα κόμματα σαν επιχειρήσεις και νομιμοποιεί τη χρηματοδότησή τους από μεγαλοεταιρείες].
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Να διδαχτούν από την πείρα άλλων λαών της ΕΕ, όπου οι κυβερνήσεις τους κατέφυγαν σε δημοψήφισμα για στρατηγικής σημασίας αποφάσεις, – όπως το ευρωσύνταγμα – και στη συνέχεια πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τις αποφάσεις του λαού, επειδή ήσαν αντίθετες με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τη γνώμη του λαού, να προσφύγει τώρα σε εκλογές για να μιλήσει ο λαός εφ’ όλης της ύλης. Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα κέρδος θα είναι, με την πάλη τους, να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια του αστικού συστήματος να φτιασιδώσει τη βαρβαρότητά του, να ελιχθεί απέναντι στη δίκαιη λαϊκή δυσαρέσκεια. Το «δεν πάει άλλο» πρέπει να εκφραστεί με δυνάμωμα του οργανωμένου, του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, με βάθεμα της λαϊκής συμμαχίας, με συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.