Εργάτη – εργαζόμενε. Άνεργε. Νέα και νέε.
Το «Μεσοπρόθεσμο» μπορεί να ψηφίστηκε στη Βουλή από την κυβερνητική πλειοψηφία, όπως και ο εφαρμοστικός του νόμος, όμως η πάλη συνεχίζεται, αφού τώρα, με την εφαρμογή του, αρχίζουν οι βάρβαρες συνέπειες για το λαό.
Που θα πάει τελικά αυτή η κατάσταση με την καπιταλιστική κρίση και το βάρβαρο πόλεμο σε βάρος των εργαζομένων; Υπάρχει διέξοδος προς όφελος του λαού; Ποιες δυνάμεις και με ποιες προϋποθέσεις μπορούν να την επιβάλλουν; Ποιο κίνημα και ποιοι αγώνες μπορούν να υπηρετήσουν μια τέτοια φιλολαϊκή προοπτική;
Για όλα αυτά θέλουμε να συζητήσουμε μαζί σου, εργαζόμενο τον εργαζόμενο σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, στα σωματεία, παντού!
Χιλιάδες λαού, σε όλη την Ελλάδα, βγήκαν στους δρόμους το προηγούμενο διάστημα. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά τα χρόνια πλήρωσαν πολύ ακριβά την καπιταλιστική ανάπτυξη, την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τώρα πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά την κρίση τους!
Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πως, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, μέσα στην ΕΕ, δεν υπάρχει φιλολαϊκή προοπτική. – Κέρδη και λαϊκή ευημερία, μονοπώλια και λαϊκά δικαιώματα, δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ή αυτοί ή εμείς!
Η ίδια η ζωή, λοιπόν, φέρνει σαν αναγκαιότητα την πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Χωρίς μονοπώλια. Μια ανάπτυξη που στο κέντρο της θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.
Η πρωτόγνωρη επιτυχία της πρόσφατης απεργίας, – παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης, τις προβοκάτσιες και την άγρια καταστολή απ’ τη μεριά του κράτους, – η λαϊκή κινητοποίηση και η μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια δείχνουν ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε μια φιλολαϊκή διέξοδο, μια φιλολαϊκή προοπτική. Έχουμε δοκιμασμένα και αποτελεσματικά όπλα στα χέρια μας, που μπορούν να μας οδηγήσουν μέχρι τη ΝΙΚΗ!
Έχουμε τη δύναμη!
Οργάνωση στον τόπο δουλιάς και στον κλάδο. Κανένας εργαζόμενος έξω από το σωματείο. Συνδικάτα και διοικήσεις δοκιμασμένες και πιστές στην υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όχι συμβιβασμένες και υποταγμένες στις κυβερνήσεις και την εργοδοσία. Συμμαχία εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολουμένων, γυναικών, νεολαίας. Όλοι μαζί. – Εδώ βρίσκεται η δύναμη!
Σύγκρουση με τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, τα κόμματά τους και την ΕΕ, με όλους αυτούς που κλέβουν τη ζωή από εμάς και τα παιδιά μας.
Κίνημα ταξικό, οργανωμένο, πειθαρχημένο, αποφασισμένο να φτάσει μέχρι το τέλος, μέχρι να έρθει ο λαός στην εξουσία. Αυτό είναι το μήνυμα της 48ωρης απεργίας. Εδώ βρίσκεται η λύση.
Αγώνας τώρα για να μην εφαρμοστούν στην πράξη τα βάρβαρα μέτρα.
Αγώνας που να φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Εργαζόμενη – εργαζόμενε.
Η απεργία στις 28 και 29 Ιούνη ήρθε σαν προϊόν κλιμάκωσης της πάλης, ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Νέκρωσαν εργοστάσια, εργοτάξια, έκλεισαν τράπεζες, δεν κινήθηκαν πλοία, μέσα μαζική μεταφοράς. Η απεργία χτύπησε εκεί που πονάει την πλουτοκρατία και όλο το σύστημα: στους κλάδους και στους τόπους δουλιάς.
Η απεργία είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης. Καμιά «πλατεία» δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δύναμη του οργανωμένου, του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Χιλιάδες εργαζόμενοι, σ’ όλη τη χώρα, πορεύτηκαν με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», έδωσαν τη μάχη στους τόπους δουλιάς, εκεί που «δένεται τ’ ατσάλι», στην καρδιά της ταξικής πάλης, εκεί που κρίνονται οι συσχετισμοί για το εργατικό κίνημα.
Σε πολλούς χώρους δουλιάς οι εργαζόμενοι απήργησαν, αψηφώντας την απειλή της απόλυσης, τσακίζοντας την εργοδοτική τρομοκρατία.
Ωστόσο, δεν είναι λίγα τα εργοστάσια, τα εργοτάξια, τα μεγάλα καταστήματα, οι τόποι δουλιάς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπου οι εργαζόμενοι δεν έκαναν το βήμα να απεργήσουν. Δεν κατάφεραν να οργανώσουν την απεργία, να σπάσουν την εργοδοτική τρομοκρατία, να απομονώσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να ξεπεράσουν φοβίες και εκβιαστικά διλήμματα, ακόμα και να πειστούν για την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα του αγώνα.
Απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε σένα που δεν βρήκες τη δύναμη να απεργήσεις, που λες «έχετε δίκιο αλλά δεν μπορώ», «απήργησα τις προηγούμενες φορές, αλλά τα μέτρα πέρασαν» και θέλουμε να σου πούμε: Μην περιμένεις να σε σώσει κανένας. Με τα δικά της χέρια θα σηκωθεί η εργατική τάξη. Μην το βάζεις κάτω, στάσου όρθιος, πάλεψε! Έτσι κι αλλιώς μόνο με την οργάνωση και τον αγώνα θα νικήσουμε. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Στην απεργία και στα συλλαλητήρια που έγιναν σε 72 πόλεις της Ελλάδας πορεύτηκαν από κοινού εργάτες, άνεργοι, αγρότες, μικρομαγαζάτορες, νέοι και νέες. Όλοι μαζί ένωσαν τη δύναμή τους και έδωσαν αποφασιστική απάντηση στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία κυβέρνησης – πλουτοκρατίας – ΕΕ. Απαίτησαν να παρθούν πίσω τα βάρβαρα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» και του εφαρμοστικού νόμου, διεκδίκησαν το δικαίωμα στη δουλιά, στο μεροκάματο, αλλά έκαναν κα ένα βήμα παραπέρα, απαίτησαν «να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός», «αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ», ο πλούτος ανήκει στο λαό που τον παράγει «και όχι στα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες»! Ακόμα κι αν τα μέτρα ψηφίστηκαν στη Βουλή, ο λαός και η νεολαία, κόντρα σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, τα καταψήφισαν στους δρόμους, δεν τα νομιμοποίησαν στη συνείδησή τους.
Η συμμετοχή στην απεργία και στις διήμερες εκδηλώσεις δείχνει ότι ο λαός, μέρα με τη μέρα, μάχη με τη μάχη, γίνεται πιο ώριμος, πιο ικανός. Συσσωρεύει χρήσιμη πείρα, που μπορεί να τον βοηθήσει να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα. Η σύγκρουση, η ένταση, το πάθος, η διάρκεια και η μαζικότητα του αγώνα δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι τα μέτρα δεν βγάζουν το λαό από τη χρεοκοπία. Τον βουλιάζουν πιο βαθιά.
Εμπιστεύσου το ΠΑΜΕ!
Εργαζόμενε – εργαζόμενη. Νέα και νέε.
Για όλα όσα ζεις σήμερα σε προειδοποιήσαμε έγκαιρα. Δικαιωθήκαμε! Σε προειδοποιήσαμε για την καπιταλιστική κρίση, για τη θύελλα που έρχεται. Σου είπαμε καθαρά ότι έχουμε πόλεμο με την πλουτοκρατία και τα κόμματά της.
Όταν όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου πανηγύριζαν για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ και στο ευρώ, το ΠΑΜΕ έγκαιρα σε προειδοποιούσε για τα δεινά που θα φέρει στο λαό.
Θυμήσου τι λέγαμε ήδη από το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ήμασταν το μοναδικό ΟΧΙ και όλοι οι άλλοι εναντίον μας. Δεν κρατούσαν ούτε μισή επιφύλαξη για τις συνέπειες από την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση.
Το ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή της συγκρότησής του, μπήκε μπροστά, οργάνωσε την πάλη. Συγκρούεται καθημερινά με την πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Έχει πείρα από την οργάνωση της ταξικής πάλης. Ξέρει να περιφρουρεί το κίνημα αποτελεσματικά, να το προφυλάσσει από παγίδες. Είναι εγγυημένη, δοκιμασμένη δύναμη, δίνει προοπτική στον αγώνα σου.
Συμπαρατάξου και συμπορεύσου με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των ΕΒΕ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), την ΟΓΕ. Πάρε θέση στον αγώνα!
Ένα δρόμο έχουμε, μία επιλογή!
Ο λαός ορμητικά να οργανωθεί, να ανατρέψει τους συσχετισμούς δύναμης στο κίνημα και σε πολιτικό επίπεδο. Μόνο έτσι, συμπορευόμενος με το ΠΑΜΕ, θα γίνει πανίσχυρος. Για το δικό του δρόμο ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ, που θα τον κατακτήσουν με την πάλη τους οι εργαζόμενοι.
Για όλα αυτά θέλουμε να συζητήσουμε μαζί σου, εργαζόμενο τον εργαζόμενο σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, στα σωματεία, παντού!
Χιλιάδες λαού, σε όλη την Ελλάδα, βγήκαν στους δρόμους το προηγούμενο διάστημα. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά τα χρόνια πλήρωσαν πολύ ακριβά την καπιταλιστική ανάπτυξη, την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τώρα πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά την κρίση τους!
Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πως, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, μέσα στην ΕΕ, δεν υπάρχει φιλολαϊκή προοπτική. – Κέρδη και λαϊκή ευημερία, μονοπώλια και λαϊκά δικαιώματα, δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ή αυτοί ή εμείς!
Η ίδια η ζωή, λοιπόν, φέρνει σαν αναγκαιότητα την πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Χωρίς μονοπώλια. Μια ανάπτυξη που στο κέντρο της θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.
Η πρωτόγνωρη επιτυχία της πρόσφατης απεργίας, – παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης, τις προβοκάτσιες και την άγρια καταστολή απ’ τη μεριά του κράτους, – η λαϊκή κινητοποίηση και η μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια δείχνουν ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε μια φιλολαϊκή διέξοδο, μια φιλολαϊκή προοπτική. Έχουμε δοκιμασμένα και αποτελεσματικά όπλα στα χέρια μας, που μπορούν να μας οδηγήσουν μέχρι τη ΝΙΚΗ!
Έχουμε τη δύναμη!
Οργάνωση στον τόπο δουλιάς και στον κλάδο. Κανένας εργαζόμενος έξω από το σωματείο. Συνδικάτα και διοικήσεις δοκιμασμένες και πιστές στην υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όχι συμβιβασμένες και υποταγμένες στις κυβερνήσεις και την εργοδοσία. Συμμαχία εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολουμένων, γυναικών, νεολαίας. Όλοι μαζί. – Εδώ βρίσκεται η δύναμη!
Σύγκρουση με τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, τα κόμματά τους και την ΕΕ, με όλους αυτούς που κλέβουν τη ζωή από εμάς και τα παιδιά μας.
Κίνημα ταξικό, οργανωμένο, πειθαρχημένο, αποφασισμένο να φτάσει μέχρι το τέλος, μέχρι να έρθει ο λαός στην εξουσία. Αυτό είναι το μήνυμα της 48ωρης απεργίας. Εδώ βρίσκεται η λύση.
Αγώνας τώρα για να μην εφαρμοστούν στην πράξη τα βάρβαρα μέτρα.
Αγώνας που να φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Εργαζόμενη – εργαζόμενε.
Η απεργία στις 28 και 29 Ιούνη ήρθε σαν προϊόν κλιμάκωσης της πάλης, ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Νέκρωσαν εργοστάσια, εργοτάξια, έκλεισαν τράπεζες, δεν κινήθηκαν πλοία, μέσα μαζική μεταφοράς. Η απεργία χτύπησε εκεί που πονάει την πλουτοκρατία και όλο το σύστημα: στους κλάδους και στους τόπους δουλιάς.
Η απεργία είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης. Καμιά «πλατεία» δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δύναμη του οργανωμένου, του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Χιλιάδες εργαζόμενοι, σ’ όλη τη χώρα, πορεύτηκαν με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», έδωσαν τη μάχη στους τόπους δουλιάς, εκεί που «δένεται τ’ ατσάλι», στην καρδιά της ταξικής πάλης, εκεί που κρίνονται οι συσχετισμοί για το εργατικό κίνημα.
Σε πολλούς χώρους δουλιάς οι εργαζόμενοι απήργησαν, αψηφώντας την απειλή της απόλυσης, τσακίζοντας την εργοδοτική τρομοκρατία.
Ωστόσο, δεν είναι λίγα τα εργοστάσια, τα εργοτάξια, τα μεγάλα καταστήματα, οι τόποι δουλιάς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπου οι εργαζόμενοι δεν έκαναν το βήμα να απεργήσουν. Δεν κατάφεραν να οργανώσουν την απεργία, να σπάσουν την εργοδοτική τρομοκρατία, να απομονώσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να ξεπεράσουν φοβίες και εκβιαστικά διλήμματα, ακόμα και να πειστούν για την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα του αγώνα.
Απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε σένα που δεν βρήκες τη δύναμη να απεργήσεις, που λες «έχετε δίκιο αλλά δεν μπορώ», «απήργησα τις προηγούμενες φορές, αλλά τα μέτρα πέρασαν» και θέλουμε να σου πούμε: Μην περιμένεις να σε σώσει κανένας. Με τα δικά της χέρια θα σηκωθεί η εργατική τάξη. Μην το βάζεις κάτω, στάσου όρθιος, πάλεψε! Έτσι κι αλλιώς μόνο με την οργάνωση και τον αγώνα θα νικήσουμε. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Στην απεργία και στα συλλαλητήρια που έγιναν σε 72 πόλεις της Ελλάδας πορεύτηκαν από κοινού εργάτες, άνεργοι, αγρότες, μικρομαγαζάτορες, νέοι και νέες. Όλοι μαζί ένωσαν τη δύναμή τους και έδωσαν αποφασιστική απάντηση στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία κυβέρνησης – πλουτοκρατίας – ΕΕ. Απαίτησαν να παρθούν πίσω τα βάρβαρα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» και του εφαρμοστικού νόμου, διεκδίκησαν το δικαίωμα στη δουλιά, στο μεροκάματο, αλλά έκαναν κα ένα βήμα παραπέρα, απαίτησαν «να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός», «αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ», ο πλούτος ανήκει στο λαό που τον παράγει «και όχι στα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες»! Ακόμα κι αν τα μέτρα ψηφίστηκαν στη Βουλή, ο λαός και η νεολαία, κόντρα σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, τα καταψήφισαν στους δρόμους, δεν τα νομιμοποίησαν στη συνείδησή τους.
Η συμμετοχή στην απεργία και στις διήμερες εκδηλώσεις δείχνει ότι ο λαός, μέρα με τη μέρα, μάχη με τη μάχη, γίνεται πιο ώριμος, πιο ικανός. Συσσωρεύει χρήσιμη πείρα, που μπορεί να τον βοηθήσει να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα. Η σύγκρουση, η ένταση, το πάθος, η διάρκεια και η μαζικότητα του αγώνα δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι τα μέτρα δεν βγάζουν το λαό από τη χρεοκοπία. Τον βουλιάζουν πιο βαθιά.
Εμπιστεύσου το ΠΑΜΕ!
Εργαζόμενε – εργαζόμενη. Νέα και νέε.
Για όλα όσα ζεις σήμερα σε προειδοποιήσαμε έγκαιρα. Δικαιωθήκαμε! Σε προειδοποιήσαμε για την καπιταλιστική κρίση, για τη θύελλα που έρχεται. Σου είπαμε καθαρά ότι έχουμε πόλεμο με την πλουτοκρατία και τα κόμματά της.
Όταν όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου πανηγύριζαν για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ και στο ευρώ, το ΠΑΜΕ έγκαιρα σε προειδοποιούσε για τα δεινά που θα φέρει στο λαό.
Θυμήσου τι λέγαμε ήδη από το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ήμασταν το μοναδικό ΟΧΙ και όλοι οι άλλοι εναντίον μας. Δεν κρατούσαν ούτε μισή επιφύλαξη για τις συνέπειες από την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση.
Το ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή της συγκρότησής του, μπήκε μπροστά, οργάνωσε την πάλη. Συγκρούεται καθημερινά με την πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Έχει πείρα από την οργάνωση της ταξικής πάλης. Ξέρει να περιφρουρεί το κίνημα αποτελεσματικά, να το προφυλάσσει από παγίδες. Είναι εγγυημένη, δοκιμασμένη δύναμη, δίνει προοπτική στον αγώνα σου.
Συμπαρατάξου και συμπορεύσου με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των ΕΒΕ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), την ΟΓΕ. Πάρε θέση στον αγώνα!
Ένα δρόμο έχουμε, μία επιλογή!
Ο λαός ορμητικά να οργανωθεί, να ανατρέψει τους συσχετισμούς δύναμης στο κίνημα και σε πολιτικό επίπεδο. Μόνο έτσι, συμπορευόμενος με το ΠΑΜΕ, θα γίνει πανίσχυρος. Για το δικό του δρόμο ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ, που θα τον κατακτήσουν με την πάλη τους οι εργαζόμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.