Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, – μαζί και τα άλλα αστικά κόμματα, – είναι αδίστακτα απέναντι στο λαό, στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σε συνθήκες βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης. Από χτες το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, τα δύο κόμματα παζάρευαν τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, σε μια προσπάθεια να εκβιάσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν την πεποίθηση ότι η συναίνεση είναι όρος αναγκαίος για να μην πτωχεύσει, δήθεν, η χώρα (την ίδια στιγμή που ο λαός έχει ήδη πτωχεύσει).
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν φτάσει στο σημείο να κουβεντιάζουν ακόμα και το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης, δείχνει, από τη μια τη στρατηγική τους ταύτιση, αλλά και την αποφασιστικότητά τους να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τσακίσουν το λαό και το ταξικό του κίνημα.
Η επιχείρηση «συγκυβέρνηση» ναυάγησε τελικά (για την ώρα τουλάχιστον), με τους δύο εταίρους του δικομματισμού να ρίχνει την ευθύνη ο ένας στον άλλο. Ακόμα και αυτή τους η διαφωνία δε γίνεται στη βάση αντίθετων πολιτικών, αλλά πηγάζει από την προσπάθεια του καθενός να προσαρμόσει το κομματικό όφελος στο γενικότερο συμφέρον της τάξης (της πλουτοκρατίας) που συνυπηρετούν. Η ουσία παραμένει στο γεγονός ότι οι μεταξύ τους συνεννοήσεις γίνονται για το πώς, πιο αποτελεσματικά, θα προχωρήσουν τα μέτρα, που περιλαμβάνει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και η νέα δανειακή σύμβαση της Ελλάδας με την τρόϊκα. Η ολοκλήρωση αυτών των βαθιά αντιλαϊκών συμφωνιών θα ήταν, άλλωστε, και το περιεχόμενο της κυβέρνησης συνεργασίας, που μαγείρευαν στις πλάτες του λαού.
Η πλουτοκρατία έχει θέσει, εδώ και καιρό, το αίτημα για ακόμα πιο επιθετική συναίνεση, κυρίως ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ο λόγος είναι ότι βλέπουν να κλιμακώνονται οι λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην κυρίαρχη - αντιλαϊκή πολιτική και, ταυτόχρονα, την κρίση να βαθαίνει. Ξέρουν ότι μέτρα που έχει ανάγκη και συμφέρον η αστική τάξη, για να δημιουργήσει συνθήκες κερδοφόρας επανεπένδυσης των συσσωρευμένων κεφαλαίων της (τα οποία προέρχονται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων), είναι αδύνατο να παρθούν από μια μονοκομματική κυβέρνηση. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου δρα ένα ισχυρό ΚΚΕ, που αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης – κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος – αντιπαλεύει τα κόμματα και τη στρατηγική του κεφαλαίου, πρωτοστατεί στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Από αυτήν τη σκοπιά, τα σχέδια για πιο επιθετική συνεργασία των αστικών κομμάτων, όχι μόνο δεν εγκαταλείπονται, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν οι εκβιασμοί στο λαό να σηκώσει μια ξένη, για τα συμφέροντά του, σημαία και να γίνει ο ίδιος, με απειλές και τρομοκρατία, καταλύτης της συναίνεσης στη βαρβαρότητα.
Τώρα είναι ώρα ευθύνης για το λαό. Οι παλινωδίες και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος δείχνουν ότι η λαϊκή πίεση και παρέμβαση μπορούν να δημιουργήσουν ρήγματα. Με οργάνωση της ταξικής πάλης στους τόπους δουλιάς και ισχυρό ΚΚΕ, τα ρήγματα μπορούν να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση το αστικό σύστημα και τα κόμματά του, να ακυρώσουν τους ελιγμούς τους. Στο χέρι του λαού είναι να βγει οργανωμένος στο προσκήνιο, να καθορίσει αυτός τις εξελίξεις.
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν φτάσει στο σημείο να κουβεντιάζουν ακόμα και το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης, δείχνει, από τη μια τη στρατηγική τους ταύτιση, αλλά και την αποφασιστικότητά τους να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τσακίσουν το λαό και το ταξικό του κίνημα.
Η επιχείρηση «συγκυβέρνηση» ναυάγησε τελικά (για την ώρα τουλάχιστον), με τους δύο εταίρους του δικομματισμού να ρίχνει την ευθύνη ο ένας στον άλλο. Ακόμα και αυτή τους η διαφωνία δε γίνεται στη βάση αντίθετων πολιτικών, αλλά πηγάζει από την προσπάθεια του καθενός να προσαρμόσει το κομματικό όφελος στο γενικότερο συμφέρον της τάξης (της πλουτοκρατίας) που συνυπηρετούν. Η ουσία παραμένει στο γεγονός ότι οι μεταξύ τους συνεννοήσεις γίνονται για το πώς, πιο αποτελεσματικά, θα προχωρήσουν τα μέτρα, που περιλαμβάνει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και η νέα δανειακή σύμβαση της Ελλάδας με την τρόϊκα. Η ολοκλήρωση αυτών των βαθιά αντιλαϊκών συμφωνιών θα ήταν, άλλωστε, και το περιεχόμενο της κυβέρνησης συνεργασίας, που μαγείρευαν στις πλάτες του λαού.
Η πλουτοκρατία έχει θέσει, εδώ και καιρό, το αίτημα για ακόμα πιο επιθετική συναίνεση, κυρίως ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ο λόγος είναι ότι βλέπουν να κλιμακώνονται οι λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην κυρίαρχη - αντιλαϊκή πολιτική και, ταυτόχρονα, την κρίση να βαθαίνει. Ξέρουν ότι μέτρα που έχει ανάγκη και συμφέρον η αστική τάξη, για να δημιουργήσει συνθήκες κερδοφόρας επανεπένδυσης των συσσωρευμένων κεφαλαίων της (τα οποία προέρχονται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων), είναι αδύνατο να παρθούν από μια μονοκομματική κυβέρνηση. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου δρα ένα ισχυρό ΚΚΕ, που αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης – κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος – αντιπαλεύει τα κόμματα και τη στρατηγική του κεφαλαίου, πρωτοστατεί στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Από αυτήν τη σκοπιά, τα σχέδια για πιο επιθετική συνεργασία των αστικών κομμάτων, όχι μόνο δεν εγκαταλείπονται, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν οι εκβιασμοί στο λαό να σηκώσει μια ξένη, για τα συμφέροντά του, σημαία και να γίνει ο ίδιος, με απειλές και τρομοκρατία, καταλύτης της συναίνεσης στη βαρβαρότητα.
Τώρα είναι ώρα ευθύνης για το λαό. Οι παλινωδίες και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος δείχνουν ότι η λαϊκή πίεση και παρέμβαση μπορούν να δημιουργήσουν ρήγματα. Με οργάνωση της ταξικής πάλης στους τόπους δουλιάς και ισχυρό ΚΚΕ, τα ρήγματα μπορούν να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση το αστικό σύστημα και τα κόμματά του, να ακυρώσουν τους ελιγμούς τους. Στο χέρι του λαού είναι να βγει οργανωμένος στο προσκήνιο, να καθορίσει αυτός τις εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.