Κοιτάσματα ουρανίου 20.000 τόνων υπάρχουν εντός της ελληνικής επικράτειας, σύμφωνα με την κοινή έκθεση του ΟΟΣΑ και της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας "Uranium 2009". Από τις έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί από το 1949 ως σήμερα από Έλληνες γεωλόγους, ωστόσο, υποστηρίζεται ότι υπάρχουν βεβαιωμένα κοιτάσματα περί των 7000 τόνων ουρανίου.
Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες αναφορικά με την ύπαρξη ουρανίου, η διασπορά των κύριων κοιτασμάτων εκτείνεται στη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, κυρίως στις Σέρρες, Δράμα, και Καβάλα, ενώ υπάρχουν μικρότερα κοιτάσματα στη Φλώρινα και στη Λέσβο.
«Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την ύπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων καθώς αυτή επιβεβαιώνεται και από διεθνής οργανισμούς εγνωσμένου κύρους» αναφέρει σε ερώτησή της προς την υπουργό Περιβάλλοντος, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή.
Όπως αναφέρει, με ένα πρόχειρο υπολογισμό βασισμένοι αποκλειστικά στην εκτίμηση των Ελλήνων επιστημόνων που έχουν βεβαιώσει κοιτάσματα 7000 τόνων ουρανίου, με σημερινές τιμές τις αγοράς όπου το γραμμάριο ουρανίου κυμαίνεται στα 0,13 δολάρια ΗΠΑ, τότε η εκτιμώμενη απόδοση ανέρχεται στα 91 δις δολάρια.
Η κ. Καϊλή ρωτά την αρμόδια υπουργό εάν έχει το Υπουργείο σαφή εικόνα αναφορικά με τα πραγματικά κοιτάσματα ουρανίου που βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια, καθώς και εάν υπάρχει κάποια έρευνα στη διάθεση του Υπουργείου που να υπολογίζει τον πλούτο των βεβαιωμένων κοιτασμάτων σε σχέση με το κόστος εξόρυξης τους. Καλεί, επίσης, την κ. Μπιρμπίλη να απαντήσει εάν προτίθεται το Υπουργείο να κινηθεί προς περαιτέρω προώθηση του θέματος ώστε η διαδικασία οικονομικής εκμετάλλευσης κοιτασμάτων ουρανίου, εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, να γίνει άμεσα.
Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες αναφορικά με την ύπαρξη ουρανίου, η διασπορά των κύριων κοιτασμάτων εκτείνεται στη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, κυρίως στις Σέρρες, Δράμα, και Καβάλα, ενώ υπάρχουν μικρότερα κοιτάσματα στη Φλώρινα και στη Λέσβο.
«Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την ύπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων καθώς αυτή επιβεβαιώνεται και από διεθνής οργανισμούς εγνωσμένου κύρους» αναφέρει σε ερώτησή της προς την υπουργό Περιβάλλοντος, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή.
Όπως αναφέρει, με ένα πρόχειρο υπολογισμό βασισμένοι αποκλειστικά στην εκτίμηση των Ελλήνων επιστημόνων που έχουν βεβαιώσει κοιτάσματα 7000 τόνων ουρανίου, με σημερινές τιμές τις αγοράς όπου το γραμμάριο ουρανίου κυμαίνεται στα 0,13 δολάρια ΗΠΑ, τότε η εκτιμώμενη απόδοση ανέρχεται στα 91 δις δολάρια.
Η κ. Καϊλή ρωτά την αρμόδια υπουργό εάν έχει το Υπουργείο σαφή εικόνα αναφορικά με τα πραγματικά κοιτάσματα ουρανίου που βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια, καθώς και εάν υπάρχει κάποια έρευνα στη διάθεση του Υπουργείου που να υπολογίζει τον πλούτο των βεβαιωμένων κοιτασμάτων σε σχέση με το κόστος εξόρυξης τους. Καλεί, επίσης, την κ. Μπιρμπίλη να απαντήσει εάν προτίθεται το Υπουργείο να κινηθεί προς περαιτέρω προώθηση του θέματος ώστε η διαδικασία οικονομικής εκμετάλλευσης κοιτασμάτων ουρανίου, εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, να γίνει άμεσα.
Πηγή: voria.gr
ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΟΥΡΑΝΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφή(πηγή: http://www.zougla.gr/news.php?id=24427)
Εξαιρετική πηγή πληροφοριών για όλη τη βιομηχανία και τον κύκλο ζωής του ουρανίου και των πυρηνικών καυσίμων είναι το WISE Uranium Project. Σήμερα μεταλλεία ουρανίου υπάρχουν μόνο σε 9 χώρες, με τον Καναδά και την Αυστραλία να προμηθεύουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας παραγωγής. Πολλές ακόμα χώρες σκέφτονται να αναπτύξουν νέα ή να ξαναρχίσουν εξόρυξη από παλαιά μεταλλεία.
Η “παραδοσιακή” εξόρυξη ουρανίου είναι τεχνικά σαν μια οποιαδήποτε άλλη εξόρυξη, επιφανειακή ή υπόγεια. Μια διαφορετική τεχνολογία είναι η “επι τόπου εκχύλιση” (in-situ leaching), κατά την οποία η εκχυλιστική ουσία (συνήθως θειϊκό οξύ) εισάγεται από γεωτρήσεις στο έδαφος/κοίτασμα, ενώ από άλλες γεωτρήσεις αντλείται διάλυμα που περιέχει ουράνιο και άλλα μέταλλα. Η ρύπανση των υπόγειων υδάτων είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
Με τις “παραδοσιακές” μεθόδους εξόρυξης κι εμπλουτισμού, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απόθεση των τελμάτων εμπλουτισμού, που λόγω των χαμηλών συγκεντρώσεων των κοιτασμάτων σε ουράνιο (συχνά 0,1-0,2%), είναι περίπου ίσης ποσότητας με το αρχικό μετάλλευμα… Οι κίνδυνοι από την απόθεση αυτών των τελμάτων σε λίμνες, σωρούς ή πίσω από φράγματα (επίσης “παραδοσιακοί” τρόποι απόθεσης) δίνονται σχηματικά στο παραπάνω διάγραμμα.
Λόγω τεχνολογικών περιορισμών, κάποια ποσότητα ουρανίου δεν μπορεί να αποληφθεί και παραμένει στα τέλματα μαζί με τα λοιπά βαρέα ραδιενεργά στοιχεία, ράδιο και θόριο. Το 85% της αρχικής ραδιενέργειας παραμένει στα τέλματα.
Οι σωροί των τελμάτων εκπέμπουν ραδιενεργό αέριο ραδόνιο-222, που παράγεται διαρκώς από τη διάσπαση του ραδίου-226, το οποίο με τη σειρά του παράγεται διαρκώς από το θόριο-230. Μετά από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια η ακτινοβολία του σωρού των τελμάτων μειώνεται σε επίπεδα 33 φορές υψηλότερα από τα μη ραδιενεργά εδάφη και εκεί σταθεροποιείται. Το ραδόνιο είναι μεγάλος και μακροχρόνιος κίνδυνος, γιατί συνεχίζει να εκπέμπεται και αφού κλείσουν τα μεταλλεία και τα προϊόντα της διάσπασής του προκαλούν καρκίνο του πνεύμονα.
Τα τέλματα περιέχουν όλα τα υπόλοιπα τοξικά βαρέα μέταλλα που δεν είναι εκμεταλλεύσιμα, όπως μολυβδαίνιο, σελήνιο, βανάδιο, μόλυβδο, ψευδάργυρο, κάδμιο, αρσενικό (ανάλογα με το κοίτασμα), σε μορφή που είναι πολύ εύκολη η διασπορά τους στο περιβάλλον. Η σκόνη που παρασύρει ο αέρας από το σωρό των τελμάτων περιέχει ράδιο, αρσενικό κ.λ.π., τα στραγγίσματα από το σωρό προς το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα επίσης περιέχουν ράδιο, αρσενικό και πάει λέγοντας. Αν το αρχικό μετάλλευμα είναι θειούχο, υπάρχει και όξινη απορροή που επιδεινώνει την κατάσταση.
Φυσικά υπάρχουν όλοι οι κίνδυνοι από μια καταστροφική αστοχία του φράγματος που συγκρατεί τα τέλματα, λόγω διάβρωσης, πλημμύρας, σεισμού ή καταρρακτώδους βροχής. Μεγάλο τμήμα του Uranium Project είναι αφιερωμένο στην ασφάλεια των φραγμάτων μεταλλευτικών αποβλήτων (Safety of Tailings Dams). Εκεί υπάρχει και ο πληρέστερος, απ’ όσο γνωρίζουμε, κατάλογος καταστροφικών αστοχιών τέτοιων φραγμάτων, από το 1960 μέχρι σήμερα (Chronology of major tailings dam failures) που πιστεύουμε ότι οι αναγνώστες μας πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να δούν.
Μετά την παύση της εξόρυξης πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε ο σωρός των ραδιενεργών αποβλήτων να καλυφθεί, να σταθεροποιηθεί και να παραμείνει έτσι …για τα επόμενα 1 εκατομμυριο χρόνια!
Η ρύπανση από τα μεταλλεία ουρανίου είναι “μικρή” σε σχέση με τη ρύπανση που προκαλούν τα απόβλητα των πυρηνικών εργοστασίων, ωστόσο δεν είναι καθόλου αμελητέα δεδομένου και του μεγάλου όγκου τους. Στον Καναδά, η απόθεση των αποβλήτων των μεταλλείων γίνεται σε ατσάλινα δοχεία που τοποθετούνται σε ενισχυμένες κατασκευές από μπετόν μέσα στο έδαφος (μιλάμε για πολλές χιλιάδες τόνους…). Στις ΗΠΑ φυλάσσονται στο χώρο του μεταλλείου μέχρι να μαζευτούν αρκετά ώστε να μεταφερθούν σε ειδικό χώρο απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων. Το ΙΓΜΕ άραγε, τι έκανε;