Να ψηφίσουμε τη θεία Μαίρη!

Του Χρήστου Αντωνίου

Τι τραβάμε και εμείς οι απλοί πολίτες τέτοιο καιρό με τους υποψηφίους που βγήκαν παγανιά να μαζέψουν ψήφους. Δεν αναφέρομαι καθόλου στους επικεφαλείς των συνδυασμών, γιατί είμαι καλοπροαίρετος από την αρχή για το αγαθό των προθέσεων τους. Μιλάω για τους άλλους, τους πολλούς, τους δευτεροκλασάτους.
Αυτούς δηλαδή που κλήθηκαν ή από μόνοι τους μπήκαν σφήνα ώστε να συμπληρωθούν οι λίστες. Αυτούς που χρόνια τώρα –σχεδόν θεσμός έγινε- η εξόρμησή τους προς άγρα ψήφου. Βέβαια για να πετύχουν το σκοπό τους, εκμεταλλεύονται έναν άλλον «μόνιμο θεσμό» αυτόν του café, ιδίως το Σάββατο το μεσημέρι στον πεζόδρομο μας, που αν κάνει και καλό καιρό είναι η χρυσή τους ευκαιρία. Όχι ότι και οι άλλες μέρες δεν τους κάθονται καλά, αλλά με λίγο θάρρος τα καταφέρνουν μια χαρά. Η ουσία είναι τι θα μας πουν. Ο αέρας του πεζόδρομου, όπως έλεγε πρόσφατα ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος είναι γεμάτος λόγια και τα λόγια είναι πλημμυρισμένα από αέρα. Πολλοί δεν λένε τίποτα ή δεν έχουν τι να πουν και αρκούνται μόνο στην παρουσία τους. Είναι οι γνωστοί της πόλης, οι επώνυμοι. Παλιό το κόλπο. Κάποτε έπιανε. Τώρα με την κρίση οι άνθρωποι θέλω να πιστεύω έγιναν πιο σώφρονες. Βιτρίνα κενή περιεχομένου τι να πουλήσει άραγε;
Πάντως θα πρότεινα στους υποψηφίους αρχηγούς, εκτός από τη «λάμψη» που θέλουν να δώσουν στους συνδυασμούς τους με την παράθεση γνωστών ονομάτων, να δίνουν βάρος και στην εργατικότητα, την εντιμότητα και το ήθος των συνεργατών τους. Να προτιμούν ανθρώπους που δεν τους περνάει η ιδέα να κλέψουν την εφορία, που προκόβουν στη ζωή τους με την εργασία τους και όχι με τα αλισβερίσια τους με τα κόμματα και τους φορείς εξουσίας, που δεν «πάτησαν» πάνω στις πλάτες των συμπολιτών τους.
Ας επανέλθουμε στο Σάββατο. Ενώ είσαι με παρέα φίλων ή γνωστών παρατηρείς τους υποψηφίους που είναι αρκετοί και γνωστοί. Τους παρατηρείς να παίρνουν στυλ και πόζα κάπως αφύσικη και περίεργη. Να υποδύονται κάτι που είναι πιο «ψηλά» από αυτούς. Να υποκρίνονται κάτι που δεν είναι. Να παίρνει το «εγώ» τους περίεργες στάσεις, όχι από τις γνωστές Κάμα Σούτρα, αλλά από τις άλλες του «Σωτήρα» της πατρίδος.
Ευτυχώς είναι Άνοιξη και όλες οι στάσεις και πόζες των υποψηφίων με θέα το καταπράσινο βουνό του Αγίου Παντελεήμονα, αν συνδέονται και με ένα χαμόγελο –πέρα από τη συνηθισμένη χειραψία – όσο ψεύτικο και αν είναι δημιουργεί και μια ευχάριστη ατμόσφαιρα προεκλογικού πανηγυριού.
Την ατμόσφαιρα επιτείνει και η νεαρή ολιγομίλητη υποψήφια που καμιά φορά δεν μιλάει και καθόλου, αλλά σου αφήνει την κάρτα με τη φωτογραφία της, συνοδεύοντας την με ένα χαμόγελο που υπόσχεται πολλά και ένα βλέμμα περισσότερα: ότι τα προβλήματα του Δήμου ή του νομού την επομένη των εκλογών θα βρουν λύση. Πιθανόν και μαγική. Διαβάζοντας φωναχτά στην παρέα το καρτελάκι που σου άφησε μαθαίνεις ότι έχει και δυο πτυχία. Μάλιστα το δεύτερο από τη Θεολογική. Ένας τότε είναι που φωνάζει: «να κορίτσι για την τοπική αυτοδιοίκηση, ενάρετο και ηθικό».
Δεν προλαβαίνεις να το χωνέψεις και ο απέναντι του τραπέζιου σου επιδεικνύει ένα καρτελάκι μια άλλης με ενθουσιασμό: «όχι θα ψηφίσουμε αυτήν που είναι δικιά μας». Μη βιάζεστε, να πείτε, γιατί δεν πρόκειται για ξαδέρφη: «είναι δική μας μωρέ, είναι του κόμματος». Έρχεται τώρα και το κόμμα, για να σε μπερδέψει πιο πολύ και να κάνει την επιλογή ακόμη πιο δύσκολη. Είναι αυτό που λέμε ο Έλληνας ομάδα και κόμμα δεν τα αποχωρίζεται εύκολα. Τον κυνηγούν σαν φαντάσματα παντού.
Και αν νομίζουμε ότι βρήκαμε αυτόν που θα σταυρώσουμε γελαστήκαμε. Σειρά έχει η επέλαση από το σόι. «Θέλουμε να ψηφίσεις τη νύφη της θείας Μαίρης, που διορίστηκε και πρέπει να έρθει με απόσπαση». Για τόλμησε να πεις κάτι άλλο. Η φατρία και το σοι θα σε εξοβελίσει στο πυρ το εξώτερον. Οι προσταγή τους είναι θέσφατο. Τότε θυμάσαι ότι εδώ είναι και Βαλκάνια. Η Δύση με τον ορθολογισμό και τον Διαφωτισμό της είναι αρκετά μακριά μας. Ο Μεσαίωνας έφυγε, αλλά ο παραλογισμός και ο ανορθολογισμός παρέμεναν σταθερές αξίας. Τελευταία σου ελπίδα «μήπως και είναι στο ψηφοδέλτιο του υποψηφίου αρχηγού που επέλεξες». Δυστυχώς και αυτή η ελπίδα χάνεται. Για να καμφθεί και η τελευταία σου αντίσταση το απλουστεύουν τόσο, όσο απαιτείται να σκάσει μύτη και ο λαϊκισμός: «Όλοι τους ίδιοι είναι, για το τομάρι τους παλεύουν. Παράταττα τους και έλα να σώσουμε το κορίτσι». Απλοϊκή και αφελής σκέψη, αλλά συνάμα πολύ επικίνδυνη. Αν κάνεις το λάθος και πειστείς από τη γενίκευση «όλοι το ίδιο είναι» –χωρίς να το πολυκαταλάβεις – ρίχνεις νερό στο μύλο του φασισμού. Τότε είναι που θα σε φάει και μαύρο φίδι με την κυριολεκτική σημασία του όρου, γιατί το αβγό του μαύρου τέρατος που αιματοκύλισε την Ευρώπη πριν από 70 και κάτι χρόνια, τρίβει τα χέρια του με την παλαβομάρα σου.
Όχι βέβαια και δεν είστε όλοι ίδιοι. Ο καθένας σας και η καθεμιά σας ξεχωριστοί. Μερικοί νοιάζεστε αρκετά και άλλοι περισσότερο για τον τόπο μας. Απομένει να το καταλάβουμε και να μας το δείξετε. Αφήστε τις φωτογραφίες σας. Ούτε και τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά σας μας λένε τίποτα, αν δεν το λέει η ίδια η ψυχή σας. Γράψτε μας πέντε δέκα αράδες για τις ανησυχίες σας, τους προβληματισμούς σας. Αναδείξτε τα προβλήματα που μας κάνουν τη ζωή δύσκολη και προτείνετε κάποιες λύσεις για αυτά. Τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση.
Μια καλή πρακτική που θυμήθηκα, είναι αυτή των συστατικών επιστολών από έγκριτα, αναγνωρισμένα πρόσωπα κύρους, που θα μπορούσε μέσω αυτής να διαφωτιστεί το ποιόν και η δράση σας, ώστε να μας διευκολύνετε στην επιλογή σας.
Είμαι πολύ χαρούμενος που ανά την επικράτεια υπάρχουν δεκάδες νέοι και νέες και ακόμη πιο νέοι γεννημένοι αρχές της δεκαετίας του 90, ως υποψήφιοι αυτών των εκλογών. Με πενιχρά μέσα, με εφευρετικότητα και με τη χρήση των νέων τεχνολογιών, δε θα πουν το λόγο του μπαμπά τους, αλλά θα πουν ότι είναι εδώ και δεν θα αφήσουν τους άλλους να πάρουν αποφάσεις για αυτούς. Είναι εδώ ο Βασίλης, η Ερμέλα. Τα παιδιά από τις Γέφυρες. Τα παιδιά της Δράσης που άκουσα από κοντά και διάβασα από μακριά. Τα παιδιά της κοινής λογικής. Μια και το έφερε η συγκυρία ή καλύτερα ο πρόεδρος της Δράσης Θόδωρος Σκυλακάκης σε επόμενο σημείωμα θα πούμε περισσότερα.

Με αυτά και με εκείνα, αγαπητοί/ες υποψήφιοι/ιες, συμμεριζόμαστε την αγωνία σας να εκλεγείτε και να προσφέρετε στον τόπο μας. Συμμεριστείτε και εσείς τη δική μας περιπέτεια μέχρι το σταυρό της κάλπης που ενίοτε είναι και του «μαρτυρίου». Καταθέστε ορθολογικές προτάσεις για τα προβλήματα του τόπου μας, φανείτε σταθεροί στις θέσεις σας και υποστηρίξτε τις με επιχειρήματα. Να βοηθήσετε εμάς τους απλούς πολίτες να συνθέσουμε, να αναστοχαστούμε και να ανακαλύψουμε ιδέες. Γιατί όχι και εσάς τους ίδιους!
Καλή επιτυχία!
Υ.Γ Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις (εκτός της Δράσης) είναι προϊόν επινόησης, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.